Önce selam eder hâl ve hatrını sorarım.Eysin ne ediyersin? Çocuklar nasıl?Arhavi,Hopa,Borçka,Yusufeli,Ardanuç,Şavşat.

Artvincan,

Beni soracak olursan…Şu zalim ayrılık olmasa…

Biz bu Ankara’da Artvinli kadınlar, gün yapıyoruz aramızda. Yemeklerimizi, türkülerimizi,oyunlarımızı paylaşıyoruz.Arada bir de ses sese verip özlemlerimizi dile getiriyoruz.Arada bir de şiirler söylüyoruz sana.

            Sevimgil’in gününde tuttuk sırayla söyledik içimizden gelenleri. Artvincan dinle bak ki sana neler dedik.

 

Aldı Gülinaz:

Bulutlara değer başın Artvincan

Özledim toprağın taşın Artvincan

Ver mendili silem yaşın Artvincan

                        Gurbette yolun gözlettin bana

                        Gece gündüz kendin özlettin bana

 

Aldı Çiçek:

Yücedir Kaçkarlar karı tükenmez

Yersin Korzul’un narı tükenmez

Güzlemiş yamaçlar sarı tükenmez

                           Yurda darı gibi saçıldık bizler

                           Gurbet denizine açıldık bizler

 

Aldı İpek:

Çoruh’un yanları derin kayalar

Bir asma köprüden geçen yayalar

Ankara’dan beni nasıl duyalar

                             Köy köy ev ev gezsem seni Artvincan

                             Bırakma gurbette beni Artvincan

                Aldı Satut:

Çayırda düzlükte kişner mi atlar?

Sağılır sürüler kaynar mı sütler?

Biçip de yığınca kurur mu otlar?

                               Davulun sesini duysam da gelsem

                               Şu yol havasına uysam da gelsem

 

Aldı Elif:

Köyde kentte bütün tarih konuşur

Tepelerde karlar yazla tanışır

Bakışmalar sonra aşka dönüşür

                                Ben gönlümü ele verdim Artvincan

                                Ben kendimi sele verdim Artvincan

                

Aldı Pumpul:

Üzüm yollar incir yollar nar yollar

İçim yanar serin diye kar yollar

Gelsem dönsem yetişemem dar yollar

                          Rize’den oyani Livane’dir bil

                          Pumpul sensiz burda divanedir bil

 

 

Aldı Nigâr:

Ben bin kerre açtım sırrımı sana

Sen bir zerre melhem sürmedin ona

Bak yaklaştık işte iyice sona

                          Bilbilan’da kara döndüm Artvincan

                          Özleminden nara döndüm Artvincan

 

Aldı Güldalı:

Başım döne döne çıksam yaylaya

Götürüp yükümü yıksam yaylaya

Derelerden aşşağı aksam yaylaya

                         Gurbetlerde sensiz garip yaşarım

                          Dokunmayın Çoruh olur taşarım

 

Aldı Güneş:

Bu gece kendimi köyüme saldım

Makara katıldım oyuna daldım

“Barımın adını Atam’dan aldım”

                     El ele kol kola oynasın kızlar

                     Cabbar Usta çalsın kaynasın kızlar

 

Aldı Güleser:

Mayıs bahçesinde menekşe açar

Köylerin üstünden turnalar uçar

Yığnağın içinde göz gözü seçer

                      Başımı göğsüne gömsem Artvincan

                      Mensurat çayında çimsem Artvincan

 

Aldı Ferniyaz:

Savuh sudan içsem de doyamam ki

Şu yanık bağrıma taş koyamam ki

Neler geldi başa hiç sayamam ki

                         Çegil yerden funğar olsam sökülsem

                         Uy Karadeniz, aksam sana dökülsem

 

Aldı Gülcan:

Bir yandan yumağa sarsan sen beni

Bir yandan nakışa vursan sen beni

Bir yandan kilime kursan sen beni

                            İplik iplik telin olsam Artvincan

                           O hünerli elin olsam Artvincan


Aldı Nurcan:

Bahar gelmiş bütün dallar çıldırmış

Sarı beyaz pembe allar çıldırmış

Çilek çıkmış gonca güller çıldırmış

                            Kanıyor neşteri vurdun yarama

                            Puslu dağda yitsem bile arama

 

Aldı Ehlinaz:

Yüreğimin dağına yazdım adını

Hiç kimse silemez aşkın tadını

Unutmam ki asla gençlik yadını

                             Babam yatar toprağında Artvincan

                             Anam kokar yaprağında Artvincan

 

Aldı Afinaz:

Çarşının içinden büyük çay geçer

Süles’in sırtından dolunay geçer

Başım ağıriyer elin koy geçer

                          Alt evde sökiya gelip otursam

                          Sinköt bekmezine ekmek batursam

 

Aldı Zeycan:

Hapahaptan sıçradım da uyandım

Zalim ayrılığa nasıl dayandım

Düştüm ocağına yakıldım yandım

                          Ormanında göle dönsem Artvincan

                          Yamacında yele dönsem Artvincan

 
Aldı Zöhre:

Yere parten parten karlar düşiyer

Tutmadın da gördün elim üşiyer

Bu kızlar söyleyip yaram deşiyer

                          Yazın geliyorum bekle Artvincan

                          Bırakma beni de sakla Artvincan

 

Aldı Sevim:

Of  kızlar bu nasıl sözdür bitmiyer

Köydeki anılar gözden getmiyer

Özlem dindirmeye şiir yetmiyer

                          Bu gün yine sözden söze döküldük

                          Söyleştik de bizden size döküldük

 

       Ey Artvincan gördün başa geleni. Söyle söyle gelmedi lafın sonu. Hiçbir şey kâr etmedi söndürmeye özlemi. En iyisi kesmeli burada bu mektubu.

       Koni komşiya mahsus selam ederim. Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim.

       Hoşça kal Artvincan.              

 

                                         Erikli’den Sona DALKIRMAZ